Ալեքսը շրջել է Երևանով ու իր համար շատ անհասկանալի գրվածքների հանդիպել: Ահա, թե ինչ է տեսել նա
«եկեք դուրս գանք փողոց ու տեսնենք, թե ինչ է կատարվում մայրաքաղաքում: Տաքսի եմ կանչում, ու մոտենում է «Սանտաս» տաքսի ծառայության ավտոմեքենան: Մեքենայի վրա հայերեն տառերով գրված է՝ Սանտաս…ասել է թե՝ ձմեռ պապիներ… ինչ արած, մեկնում եմ կենտրոն՝ Սայաթ Նովա փողոցին կից ՝ «Կոֆիսթորի» սրճարանը, ուր ինձ է սպասում ընկերս: «Կոֆիսթորին» մեծ-մեծ հայերեն տառերով է գրված, որ մենք՝ հայերս մի քիչ անգլերեն սովորենք: Մի քանի քայլաչափ այն կողմ՝ «Սեզոն» հոթելն է… Սեզոն-ը՝ կրկին հայատառ… Իսկ ինչ կասեք նույն կերպ գրված «ատելիեին»: Այո, այո… հայերեն գրում են՝ «ատելիե մոդ», որովհետև այլ կերպ չեն հասկանա, թե խոսքն ինչի մասին է: «Նորաձևության սրահն» այլևս մոդայիկ չէ: Մի քիչ էլ քայլենք և սրտնեղելուց գուցե վատ զգաք, ոչինչ, առջևում «Իքս Մաինդ» դիագնոստիկ կենտրոնն է: «Իքս մաինդը» չգիտեմ թե ինչ է, բայց կրկին գրված է հայատառ: Իսկ «Գուդ հոթելը», «Տուր ըդվայսը» …
Սխալ չհասկանաք…ես Երևանում եմ, որտեղ մեր ոսկեղենիկ մեսրոպատառ հայերենը ծառայում է օտար բառերին: Ինչո՞ւ… Լսենք լեզվաբան Լևոն Գալստյանին»:
