Ժուկով-ժամանակով կար մի գյուղացի։ Նա ուներ կախարդական սագ, որն ամեն օր ոսկե ձու էր ածում:
Գյուղացին ուրախ էր և երջանիկ, քանի որ սագն ածում էր բավականաչափ ձու, որպեսզի բավարարի գյուղացու և նրա ընտանիքի պահանջները:
Այսպես շարունակվում էր տևական ժամանակ: Մինչև որ օրերից մի օր գյուղացու գլխում մի միտք ծագեց:
-Տեսնես ինչու՞ ա սագը միայն օրական մեկ ոսկե ձու ածում․․․ի՜նչ լավ կլիներ, եթե ավելի շատ ածեր, ասենք՝ օրը երկու ձու․․․չէ, երեք․․․չէ՝ հինգ, չէ՝ տա՜ս․․․,-ինքն իրեն մտմտում էր գյուղացին,- չէ՝ տասնհինգ․․․տասնհինգը լավ թիվ ա․․․լսենք․․․
